25η Μαρτίου 1821 - Τιμή στους Ήρωες!!!
  •  Χρόνια Πολλά συνέλληνες!
    Η 25η Μαρτίου είναι μέρα αργίας, που έχει διπλή σημασία για τους Έλληνες. 

    Είναι θρησκευτική και εθνική γιορτή. 

    Είναι θρησκευτική, γιατί γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, και εθνική, γιατί η ημέρα αυτή σηματοδοτεί την έναρξη της Ελληνικής επανάστασης ενάντια στην οθωμανική σκλαβιά, το 1821. 


    Στις 25 Μαρτίου 1821...
    ξεκίνησε η Ελληνική Επανάσταση ενάντια στην τουρκική σκλαβιά που κρατούσε την Ελλάδα δέσμια για 400 χρόνια.

    Ήταν η εποχή εκείνη που ωρίμασαν οι συνθήκες και οι καταστάσεις για το ξεσήκωμα του Ελληνισμού. 



    Ήταν η εποχή των Ελλήνων ηρώων να ελευθερώσουν την πατρίδα μας από κατακτητές και προσκυνημένους ραγιάδες.

    Η επανάσταση ξεκίνησε από τα νότια διαμερίσματα του Ελλαδικού χώρου επειδή εκεί υπήρχαν πολλοί εμπειροπόλεμοι άνδρες και πλούσια ναυτική δύναμη ώστε να επιτευχθεί ένα δυναμικό χτύπημα από στεριά και θάλασσα.


    Γύρω στα μέσα του Μαρτίου του 1821 σημειώθηκαν σποραδικά επεισόδια εναντίον των Τούρκων και το τρίτο δεκαήμερο του ίδιου μήνα εκδηλώθηκαν οι πρώτες συλλογικές επαναστατικές πράξεις. 

    Στις 21 στα Καλάβρυτα, στις 22 στη Μάνη, στις 23 στην Καλαμάτα και στις 24/25 στην Πάτρα και σ’ όλες σχεδόν τις επαρχίες της Πελοποννήσου καθώς και σε άλλες περιοχές (Σάλωνα, Γαλαξίδι, Λειβαδιά, Αταλάντη).

    Τον Απρίλιο η επανάσταση απλώθηκε στις Σπέτσες, στα Ψαρά, στην Ύδρα, στην Κάσο, στη Μύκονο, στην Αττική και σε άλλες περιοχές. 


    Στους επόμενους μήνες, η επανάσταση απλώθηκε και στις υπόλοιπες περιοχές. 

    Ως ημέρα κήρυξης της Επαναστάσεως αναγνωρίζεται επίσημα η 25η Μαρτίου. 

    Εκείνη τη μέρα συγκεντρώθηκε στην Αγία Λαύρα μεγάλο πλήθος στρατιωτικών δυνάμεων, και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ευλόγησε και κήρυξε το ξεκίνημα του επαναστατικού αγώνα!


    Εκεί, παρουσία προκρίτων και οπλαρχηγών, υψώθηκε το λάβαρο του αγώνα, και δόθηκε ο όρκος «Ελευθερία ή θάνατος», ενώ οι πολεμιστές κρατούσαν γυμνά τα σπαθιά τους και τα καριοφίλια βροντούσαν!


    Έκτοτε, η 25 Μαρτίου γιορτάζεται από όλους τους Έλληνες, και συνηθίζεται να παρουσιάζει η κάθε περιοχή τις δυνάμεις της, τους νέους και τμήμα του στρατού, που παρελαύνουν σε ανάμνηση της τότε συγκέντρωσης του στρατού και της λαμπρής εκείνης ημέρας, που οι σκλαβωμένοι Έλληνες έπαψαν να είναι ραγιάδες, και έδωσαν την ζωή τους, για την λευτεριά της πατρίδας.


    Χρονολόγιο 1770 - 1897
    • 3/4/1770: Γεννιέται ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
    • 21/7/1774: Υπογράφεται η συνθήκη Κιουτσούκ Καϊναρτζή
    • 11/6/1798: Εκτέλεση του Ρήγα Φεραίου στις φυλακές Βελιγραδίου
    • 13/1/1801: Έπαρση της σημαίας της «Ανεξαρτήτου Επτανήσου Πολιτείας» στην Κέρκυρα
    • 14/9/1814: Ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας
    • 26/1/1821: Σύσκεψη κληρικών, προεστών και καπεταναίων με τον Παπαφλέσσα και τον Π. Πατρών Γερμανό στο Αίγιο με θέμα την κήρυξη της Επαναστάσεως
    • 16/2/1821: Στο Κισνόβιο, πρωτεύουσα της Βεσσαραβίας, Ο Υψηλάντης παίρνει την απόφαση για την κήρυξη της Ελληνικής Επαναστάσεως
    • 3/3/1821: Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης συγκροτεί στη Μολδοβλαχία τον «Ιερό Λόχο»
    • 18/3/1821: Ορκωμοσία των οπλαρχηγών και προκρίτων στην Αγία Λαύρα
    • 23/3/1821 Αναγγέλεται επίσημα στις Ευρωπαικές Κυβερνήσεις η έναρξη της Επαναστάσεως
    • 23/3/1821: Κατάληψη Καλαμάτας
    • 25/3/1821: Ο Επίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός κηρύσσει την Έναρξη της Επαναστάσεως στην πλατεία Αγίου Γεωργίου Πατρών
    • 29/3/1821: Δύναμη 300 Μανιατών υπό τον Θ. Κολοκοτρώνη δίνει την πρώτη μάχη του Αγώνα στον Άγιο Αθανάσιο της Καρύταινας και νικά τους 1700 Τούρκους της περιοχής
    • 10/4/1821: Απαγχονισμός του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄
    • 8/5/1821: Μάχη στο Χάνι της Γραβιάς
    • 12,13/5/1821: Μάχη Βαλτετσίου
    • 18/5/1821: Μάχη των Δολιανών
    • 20/5/1821: Το Μεσολόγγι κηρύσσει την Επανάσταση
    • 7/6/1821: Μάχη Δραγατσανίου, κατά την οποία οι Ιερολοχίτες με επικεφαλής το Νικόλαο Υψηλάντη παρέμειναν ακλόνητοι στις θέσεις τους και έπεσαν ηρωικά για την ελευθερία της σκλαβωμένης Ελλάδας
    • 23/9/1821: Άλωση της Τρίπολης
    • 1/1/1822: Α΄ Εθνική Συνέλευση - Προσωρινόν Πολίτευμα
    • 20/2/1822: Ναυμαχία Πατρών
    • 2/4/1822: Καταστροφή της Χίου
    • 6/6/1822: Ανατίναξη της Τουρκικής Ναυαρχίδας στο λιμένα της Χίου από τον Πυρπολητή Κων/νο Κανάρη.
    • 4/7/1822: Μάχη του Πέτα
    • 26/7/1822: Μάχη στα Δερβενάκια
    • 29/3/1823: Συνέρχεται στο Άστρος Κυνουρίας η Β΄ Εθνική Συνέλευση
    • 29/5/1824: Καταστροφή της Κάσου
    • 20,22/6/1824: Καταστροφή των Ψαρών
    • 29/8/1824: Ναυμαχία του Γέροντα
    • 15/4/1825: Περιφανής νίκη των Ελλήνων κατά ισχυρών τουρκικών δυνάμεων στο Λεβίδι Αρκαδίας.
    • 23/4/1825: Μάχη στη γέφυρα της Αλαμάνας, θάνατος Αθανάσιου Διάκου
    • 20/5/1825: Μανιάκι - Παπαφλέσσας
    • 22/5/1825: Δολοφονία Μπουμπουλίνας
    • 2/6/1825: Ναυμαχία μεταξύ Ελληνικού και Τουρκικού Στόλου έξω από το λιμένα της Σούδας και νίκη των Ελλήνων
    • 5/6/1825: Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος δολοφονείται στην Ακρόπολη Αθηνών
    • 13/6/1825: Οι Δ. Υψηλάντης και Κ. Μαυρομιχάλης με 480 άνδρες αντιμετωπίζουν τους 6.000 Αιγυπτίους του Ιμπραήμ στους Μύλους του Άργους και πετυχαίνουν περιφανή νίκη.
    • 10,11/4/1826: Έξοδος των πολιορκημένων του Μεσολογγίου
    • 22/6/1826: Μάχη της Βέργας (Μάνης) και νίκη των Ελλήνων εναντίον των δυνάμεων του Ιμπραήμ Πασά
    • 23/4/1827: Πεθαίνει ο Γεώργιος Καραισκάκης
    • 6/7/1827: Οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις, Αγγλία, Ρωσσία και Γαλλία, υπογράφουν τη συνθήκη του Λονδίνου – Αυτονομία της Ελλάδος
    • 20/10/1827: Ναυμαχία Ναυαρίνου
    • 6/1/1828:nΆφιξη του Καποδίστρια στο Ναύπλιο ως πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας
    • 19/1/1828: Πεθαίνει στη Βιέννη ο Γεν. Αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας Αλέξανδρος Υψηλάντης
    • 13/9/1829: Μάχη της Πέτρας
    • 30/1/1833: Φθάνει στο Ναύπλιο ο πρώτος βασιλιάς της Ελλάδας Όθων
    • 22/2/1841: Κηρύσσεται επανάσταση στα Σφακιά της Κρήτης
    • 4/2/1843: Θάνατος Κολοκοτρώνη
    • 3/9/1843: Επανάσταση της Γ΄ Σεπτεμβρίου – Σύνταγμα
    • 25/9/1849: Θάνατος Νικηταρά
    • 21/5/1864: Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα
    • 9/11/1866: Ολοκαύτωμα μονής Αρκαδίου
    • 24/5/1881: Υπογράφεται συμφωνία μεταξύ Τουρκίας και Αγγλίας-Γαλλίας, με την οποία η Θεσσαλία και η Άρτα προσαρτώνται στο Ελληνικό Κράτος
    • 5/4/1897: Η Τουρκία κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Ελλάδας
    • 4/6/1897: Υπογράφεται μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας οριστική ανακωχή, που σήμανε τη λήξη του ατυχούς Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897




    Ομιλία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην Πνύκα


    Παιδιά μου!

    Εις τον τόπο τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιό καιρό άνδρες σοφοί, και άνδρες με τους οποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φθάσω τα ίχνη των.


    Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας, και έρχομαι να σας ειπώ, όσα εις τον καιρό του αγώνος και προ αυτού και ύστερα απ' αυτόν ο ίδιος επαρατήρησα, και απ' αυτά να κάμωμε συμπερασμούς και δια την μέλλουσαν ευτυχίαν σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα.


    Και δια τους παλαιούς Έλληνας, οποίας γνώσεις είχαν και ποία δόξα και τιμήν έχαιραν κοντά εις τα άλλα έθνη του καιρού των, οποίους ήρωας, στρατηγούς, πολιτικούς είχαν, δια ταύτα σας λέγουν καθ' ημέραν οι διδάσκαλοί σας και οι πεπαιδευμένοι μας. 


    Εγώ δεν είμαι αρκετός. 


    Σας λέγω μόνον πως ήταν σοφοί, και από εδώ επήραν και εδανείσθησαν τα άλλα έθνη την σοφίαν των.


    Εις τον τόπον, τον οποίον κατοικούμε, εκατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες, από τους οποίους και ημείς καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομα τούτο. 


    Αυτοί διέφεραν από ημάς εις την θρησκείαν, διότι επροσκυνούσαν τες πέτρες και τα ξύλα. 


    Αφού ύστερα ήλθε στον κόσμο ο Χριστός, οι λαοί όλοι επίστευσαν εις το Ευαγγέλιό του, και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα. 


    Δεν επήρε μαζί του ούτε σοφούς ούτε προκομμένους, αλλ' απλούς ανθρώπους, χωρικούς καί ψαράδες, και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος έμαθαν όλες τες γλώσσες του κόσμου, οι οποίοι, μολονότι όπου και αν έβρισκαν εναντιότητες και οι βασιλείς και οι τύραννοι τους κατέτρεχαν, δεν ημπόρεσε κανένας να τους κάμη τίποτα. 


    Αυτοί εστερέωσαν την πίστιν.


    Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοια και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι καί τους υπόταξαν. 


    Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι ημπορούσαν, δια να αλλάξη ο λαός την πίστιν του. 


    Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ' εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. 


    Τον ένα έκοπταν, ο άλλος το σταυρό του έκαμε. 


    Σαν είδε τούτο ο σουλτάνος, διόρισε ένα βιτσερέ [αντιβασιλέα], έναν πατριάρχη, καί του έδωσε την εξουσία της εκκλησίας. 


    Αυτός και ο λοιπός κλήρος έκαμαν ό,τι τους έλεγε ο σουλτάνος. Ύστερον έγιναν οι κοτζαμπάσηδες [προεστοί] εις όλα τα μέρη. 


    Η τρίτη τάξη, οι έμποροι και οι προκομμένοι, το καλύτερο μέρος των πολιτών, μην υποφέρνοντες τον ζυγό έφευγαν, και οι γραμματισμένοι επήραν και έφευγαν από την Ελλάδα, την πατρίδα των, και έτσι ο λαός, όστις στερημένος από τα μέσα της προκοπής, εκατήντησεν εις αθλίαν κατάσταση, και αυτή αύξαινε κάθε ήμερα χειρότερα• διότι, αν ευρίσκετο μεταξύ του λαού κανείς με ολίγην μάθηση, τον ελάμβανε ο κλήρος, όστις έχαιρε προνόμια, ή εσύρετο από τον έμπορο της Ευρώπης ως βοηθός του ή εγίνετο γραμματικός του προεστού. 


    Και μερικοί μην υποφέροντες την τυραννίαν του Τούρκου και βλέποντας τες δόξες και τες ηδονές οπού ανελάμβαναν αυτοί, άφηναν την πίστη τους και εγίνοντο Μουσουλμάνοι. 


    Καί τοιουτοτρόπως κάθε ήμερα ο λαός ελίγνευε καί επτώχαινε.


    Εις αυτήν την δυστυχισμένη κατάσταση μερικοί από τους φυγάδες γραμματισμένους εμετάφραζαν και έστελναν εις την Ελλάδα βιβλία, και εις αυτούς πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη, διότι ευθύς οπού κανένας άνθρωπος από το λαό εμάνθανε τα κοινά γράμματα, εδιάβαζεν αυτά τα βιβλία και έβλεπε ποίους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης και άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και εβλέπαμε και εις ποίαν κατάσταση ευρισκόμεθα τότε. 


    Όθεν μας ήλθεν εις το νου να τους μιμηθούμε και να γίνουμε ευτυχέστεροι. Και έτσι έγινε και επροόδευσεν η Εταιρεία.


    Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.


    Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. 


    Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. 


    Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. 


    Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα...


    Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη, εξ αιτίας των περιστάσεων, έμεινα αγράμματος και δια τούτο σας ζητώ συγχώρηση, διότι δεν ομιλώ καθώς οι δάσκαλοι σας. 


    Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα και εγνώρισα, δια να ωφεληθήτε από τα απερασμένα και από τα κακά αποτελέσματα της διχονοίας, την οποίαν να αποστρέφεσθε, και να έχετε ομόνοια. 


    Εμάς μη μας τηράτε πλέον. 


    Το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε. 


    Και αι ημέραι της γενεάς, η οποία σας άνοιξε το δρόμο, θέλουν μετ' ολίγον περάσει. 


    Την ημέρα της ζωής μας θέλει διαδεχθή η νύκτα του θανάτου μας, καθώς την ημέραν των Αγίων Ασωμάτων θέλει διαδεχθή η νύκτα και η αυριανή ήμερα. 


    Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε· και, δια να γίνη τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία, την καλλιέργεια του Θρόνου και την φρόνιμον ελευθερία.


    Τελειώνω το λόγο μου.


    Ζήτω ο Βασιλεύς μας Όθων!


    Ζήτω οι σοφοί διδάσκαλοι!


    Ζήτω η Ελληνική Νεολαία!