1)Μπορεί να μας σώσει μια διεθνής καταστροφή;

Στην Ελλάδα η πηγή του προβλήματος είναι το τεράστιο παρασιτικό κράτος που απορροφά περισσότερους πόρους από αυτούς που παράγει ο, πέραν της κρατικοδίαιτης εκδοχής, καχεκτικός ιδιωτικός τομέας της οικονομίας.

Σ’ αυτό οφείλεται το χρέος κατά το μεγαλύτερο μέρος του. Κατά συνέπεια, με τον άλφα ή τον βήτα τρόπο η επίλυση του προβλήματος της Ελλάδας περνά από τον εκμηδενισμό των ελλειμμάτων, δημοσιονομικού και τρεχουσών συναλλαγών (με αιχμή το δόρατος το εμπορικό έλλειμμα)...

Ο εκμηδενισμός των ελλειμμάτων περνά πρωτίστως από την δραστική μείωση του κράτους και την πλήρη αναδόμηση αυτού που θα απομείνει σε μηχανισμό προσφοράς υπηρεσιών σε πολίτες και επιχειρήσεις και όχι βαμπίρ που ζει σε βάρος τους.

Όπως έχει αναφερθεί ξανά η διαδικασία αυτή περνά από την μεταφορά εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας από τον δημόσιο ή μη παραγωγικό ιδιωτικό, στον παραγωγικό ιδιωτικό τομέα.

Στην αρχή αυτής της διαδικασίας βρισκόμαστε τώρα, διαδικασία που όσο διαρκεί είναι κοινωνικά σκληρή και σε ατομικό επίπεδο επίπονη.

Το χρέος

Το άλλο ελληνικό πρόβλημα είναι το χρέος, τα μεγέθη του οποίου σήμερα το καταστούν δύσκολα εξυπηρετήσιμο. Είναι παντελώς ανεύθυνο αλλά και αφελές να πιστεύει κάποιος πως αρνούμενοι να πληρώσουμε το χρέος με στάση πληρωμών ή ένα μέρος αυτού με μονομερή αναδιάρθρωση, θα απαλλαγούμε από αυτό...

Το χρέος μοιάζει με ανεπιθύμητη κύηση. Στο βαθμό που δεν πρόσεξες όταν έπρεπε, δεν ωφελεί να καταριέσαι το αλκοόλ, τις μίνι φούστες ή το σεξ κατόπιν εορτής... Μετά αναλαμβάνεις τις υποχρεώσεις σου μέχρι αυτό, με την πάροδο του χρόνου, να καταστεί κατά ένα σημαντικό μέρος αυτοεξυπηρετούμενο...

Με λίγη αριθμητική και πολύ αντικειμενική διάθεση ο καθένας που ενδιαφέρεται, μπορεί να αντιληφθεί την πατρότητα του ελληνικού χρέους. Κάποιοι δημαγωγοί λαϊκιστές ομού με φυντάνια του παρασιτισμού εμμένουν στην στρουθοκαμηλική αντίληψη της μη αναγνώρισης, μπας και φορτωθεί κάποιος άλλος την ευθύνη της πατρότητας.

Η συγκυρία

Η μεγάλη τύχη της Ελλάδας σε αυτή τη συγκυρία έγκειται πως πρόβλημα χρέους αντιμετωπίζουν όλες οι ανεπτυγμένες οικονομίες του πλανήτη. Ήτοι, οι οικονομίες που έχουν ισχυρή επιρροή στις επιλογές που θα προκριθούν διεθνώς όταν έρθει η ώρα...

Έτσι, μια αναζωπύρωση της διεθνούς κρίσης χρέους θα αναγκάσει το διεθνές οικονομικό σύστημα να προβεί σε κάποιες μεταρρυθμίσεις και συμβιβασμούς μεταξύ πιστωτών και χρεωστών οι οποίοι θα είναι ευνοϊκοί και για την δική μας περίπτωση...

Η δεύτερη μεγάλη τύχη έγκειται στο γεγονός ότι η ευρωζώνη κατά την χρεοκοπία του 2010 ανέλαβε να στηρίξει την Ελλάδα και των Ευρώ, αντί να την εγκαταλείψει σε μια χρεοκοπία και διένεξη με τους πιστωτές η οποία θα διαρκούσε δεκαετίες…

Έτσι, το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους περνά από τα χέρια ιδιωτών στα χέρια των ευρωπαϊκών κρατών. Οι ιδιώτες, ακόμη και όταν πρόκειται για την πατρίδα τους, αποφασίζουν με αρκετά διαφορετικά κριτήρια από τα κράτη, καθώς τα τελευταία σχεδιάζουν συχνά με γνώμονα πιο μακροπρόθεσμα συμφέροντα και με πολιτικά κριτήρια...

Αυτό που διαφαίνεται από τις εξελίξεις είναι πως οι Ευρωπαίοι του βορρά στην ουσία αναλαμβάνουν το χρέος του Νότου, απαιτώντας από τις νότιες χώρες να μεταρρυθμίσουν τα κράτη και τις οικονομίες στα δικά τους πρότυπα.

Επί του πρακτέου, τούτο σημαίνει πως επιμένουν στην περσινή επιλογή της μετάθεσης της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους αργότερα, σε χρόνο που δεν αυτό δεν θα είναι σε θέση να προκαλέσει συστημικό ντόμινο.

Σε αντάλλαγμα αναλαμβάνουν να υποστούν οι ίδιοι, δηλαδή οι φορολογούμενοί τους, το κόστος της όποιας αναδιάρθρωσης.

Οι διαφορές που προκύπτουν τις τελευταίες εβδομάδες έχουν κάνουν με τις αντιρρήσεις της Γερμανίας, να μην υποστούν οι ιδιώτες καθόλου συνέπειες. Για το λόγο αυτό οι Γερμανοί ζητάνε να συμμετάσχουν και οι ιδιώτες με εθελοντική επιμήκυνση της διάρκειας των ομολόγων που λήγουν στην επόμενη διετία-τριετία.

Η λύση που επιλέγεται, είναι η μετάθεση της επίλυσης του ελληνικού προβλήματος σε χρόνο ευνοϊκότερο στο μέλλον. Για το σκοπό αυτό θα χρηματοδοτήσουν τις ελληνικές ανάγκες και με επιπλέον κεφάλαια πέραν των 110 δισ. του πρώτου μνημονίου.

Στον μέλλον της μετάθεσης της οριστικής επίλυσης του ελληνικού προβλήματος δυο τινά μπορεί να συμβούν με τα σημερινά δεδομένα:

Το πρώτο είναι η Ελλάδα να έχει κάνει πρόοδο στις μεταρρυθμίσεις, να δημιουργήσει πρωτογενές πλεόνασμα, η ιδιωτική οικονομία να παρουσιάζει ρυθμούς ανάπτυξης και να αρχίσει δημιουργεί θέσεις εργασίας...

Στην περίπτωση αυτή ένα μέρος του χρέους ίσως «κουρευτεί», κάποιο άλλο θα επιμηκυνθεί με ευνοϊκούς όρους... Η πολιτική ηγεσία της ευρωζώνης εύκολα θα πείσει τους λαούς να στηρίξουν την προσπάθεια για χάρη του Ευρώ αν εμείς έχουμε κάνει όσα πρέπει.

Το δεύτερο σενάριο είναι να επικρατήσουν στις Ελλάδα οι απόψεις πως τα προβλήματα λύνονται με τις «κατσαρολοκρουσίες» και τις ψευδεπίγραφες «πατριωτικές» κορώνες. Αν στα επόμενα δύο-τρία χρόνια έχουμε δείξει πως δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε, μοιραία οι Ευρωπαίοι θα αποφασίσουν να μεθοδεύσουν την αποπομπή μας από την ευρωζώνη...

Φυσικά όλα αυτά έχουν να κάνουν με τα σημερινά δεδομένα.

Υπάρχει και η περίπτωση να προκύψει εν τω μεταξύ μια διεθνής κρίση χρέους και να πάμε σε συνολικότερες λύσεις σε παγκόσμιο επίπεδο.

Αυτό που είναι βέβαιο είναι πως το ελληνικό παρασιτικό μοντέλο της κομματοκρατίας που κυριάρχησε από τη μεταπολίτευση, δεν μπορεί να συντηρηθεί πλέον. Αυτό από μόνο του ορίζει τις παραμέτρους των ανατροπών που έχουν ξεκινήσει... Είτε με το πρώτο σενάριο είτε με το δεύτερο ,το ελληνικό «σοβιετικό» μοντέλο βρίσκεται υπό κατάρρευση...

Όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις μόλις αποκαθηλωθούν οι πρώτοι «ανδριάντες» της κομματοκρατίας το οικοδόμημα της αντίδρασης στις αλλαγές θα καταρρεύσει σε λίγες εβδομάδες. Έτσι έγινε στην πρόσφατη μεταπολίτευση και με το παρακράτος τους χούντας.

Η ξένη «κατοχή»...

Στην περίπτωση της ελληνικής χρεοκοπίας επειδή ο πρώτος χρόνος αποδείχτηκε ατελέσφορος, οι Ευρωπαίοι δανειστές ζητάνε την παρακολούθηση και υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων εκ του σύνεγγυς με δικούς τους τοποτηρητές...

Η γνώμη μου είναι πως αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να οργανώσει έτσι τις εφορίες, που σε δυο-τρία χρόνια να μειωθεί δραστικά η φοροδιαφυγή, είναι καλοδεχούμενος από τη μεγάλη πλειοψηφία των αγρίως και κατ’ εξακολούθηση φορολογουμένων Ελλήνων.

Θα εμφανιστούν βεβαίως φοροφυγάδες και συνοδοιπόροι της διαφθοράς μέσω διαφόρων συνδικαλιστικών και «πατριωτικών» προσωπείων να θολώσουν τα νερά με συνθήματα περί εθνικής ανεξαρτησίας...

Όπως συμβαίνει και στις αστυνομικές και δικαστικές ιστορίες το κουβάρι των υπόπτων ξεδιπλώνεται καλύτερα αν τίθεται συνεχώς το ερώτημα: Ποιος έχει και ποιο κίνητρο για το «φόνο»...

Αν μάλιστα οι εταίροι μας μπορούν να στείλουν και μερικούς ειδικούς να αναδομήσουν το σύστημα δημόσιας υγείας της χώρας, στα πρότυπα των χωρών του βορρά, όπου με λιγότερες δαπάνες οι πολίτες απολαμβάνουν καλύτερες υπηρεσίες, τότε τα πράγματα ίσως είναι ακόμη καλύτερα καθώς δεν θα χρειαστεί να ανακαλύψουμε τον τροχό από την αρχή...

Φυσικό είναι οι «φακελάκηδες», οι προμηθευτές που χρεώνουν αστρονομικές τιμές και οι αργόμισθοι συνδικαλιστές της κομματοκρατίας που θα κληθούν να εργαστούν, να θορυβήσουν με συνθήματα που δεν θα αφορούν απευθείας την υπεράσπιση του συστήματος της κλεπτοκρατίας, αλλά το δικαίωμα των αδύναμων στην δημόσια υγεία...

Κανένα καθεστώς δεν παραδόθηκε ποτέ χωρίς αντιδράσεις και απειλές....

2) Κυκλωμένοι από παντού; Αυτό είναι καλό σημάδι...

Ανασχηματισμός και σύνοδος κορυφής της ευρωζώνης αποτελούν τους επόμενους σταθμούς που θα ορίσουν τις εσωτερικές παραμέτρους που επηρεάσουν τις συνθήκες της χρηματιστηριακής αγοράς.

Στα παρόντα επίπεδα το ΧΑ περιλαμβάνει σημαντικό μέρος της προεξόφλησης του χειρότερου σεναρίου...

Δεν θα έχουμε μια οριστική λύση στο τέλος Ιουνίου, αλλά μια ολοκληρωμένη εκδοχή του περυσινού σεναρίου, βασική παράμετρος του οποίου είναι η μετάθεση της επίλυσης του ελληνικού προβλήματος στο μέλλον υπό καλύτερες προϋποθέσεις.

Αν καταφέρουμε να μεταρρυθμίσουμε κράτος, κοινωνία και οικονομία τα επόμενα δύο-τρία χρόνια, μέσα στην επόμενη δεκαετία τα τελευταία ιστορικά υψηλά θα μοιάζουν χαμηλή πτήση στα ιστορικά μακροπρόθεσμα διαγράμματα...

Αν δεν το καταφέρουμε τα πράγματα στο ταμπλό είναι πιθανό να δείξουν ακόμη χειρότερη εικόνα του τραπεζοβαρούς μας Γενικού Δείκτη.

Όπως έχουμε ξαναγράψει, μια εικόνα για το αν υπάρχει ελπίδα να εκμεταλλευτούμε την τελευταία ευκαιρία δεν θα την έχουμε πριν το τέλος του έτους, όταν νέα κυβέρνηση με χαρακτηριστικά εθνικής σωτηρίας και οι αποκομμένες από την ευρεία βάση τους, συνδικαλιστικές ηγεσίες της κομματοκρατίας συγκρουστούν...

Μέχρι τότε η χρηματιστηριακή αγορά ίσως να έχει την ευκαιρία να αντιδράσει στις μονοσήμαντες πιέσεις των τελευταίων μηνών.

Αν αυτό είναι το θολό τοπίο των εσωτερικών αντιθέσεων μέσω του οποίου θα κληθεί να κινηθεί η εγχώρια αγορά στους επόμενους μήνες, το διεθνές περιβάλλον των αγορών συνεχίζει να βαραίνει.

Η ανάπτυξη στις ΗΠΑ είναι καχεκτική και συνεχίζει επιδοτούμενη από τα μηδενικά επιτόκια. Ταυτόχρονα αυξάνονται οι πιθανότητες για μια κρίση χρέους και στις ΗΠΑ, οι οποίες προσπαθούν να υπερβούν τη κρίση με μια επιθετική συνταγή διοχέτευσης ρευστότητας...

Οι πληθωριστικές πιέσεις προς το παρόν σπρώχνουν προς τα πάνω τις τιμές των μετοχών και των πρώτων υλών. Ο συνδυασμός αυτός δικαιώνει όσους θεωρούν τις μετοχές έκτος του χρυσού και των πρώτων υλών σαν καταφύγιο σε εποχές πληθωριστικών προσδοκιών, αλλά μετά δυο χρόνια ανόδου ανά πάσα στιγμή θα μπορούσαν να δημιουργηθούν οι συνθήκες μια απότομης πτώσης...

Η νευρικότητα που προκαλεί η υφέρπουσα κρίση χρέους θα μπορούσε να επιταχύνει μέχρι υπερβολής οποιαδήποτε διορθωτική έκπληξη των αγορών...

Επιπλέον, αν δικαιωθεί το σενάριο του 2009 που ήθελε την τότε οικονομική συγκυρία να τερματίζει τον καθοδικό της κύκλο με ένα σχηματισμό τύπου W, θα μπορούσε τώρα να μας δείχνει πως βρισκόμαστε στην κορυφή του μέσου.

Όπως θα παρατηρούν οι παλιές καραβάνες που ακολουθούν τη στήλη σχεδόν τις δυο τελευταίες δεκαετίες, υπάρχουν πολλοί λόγοι ανησυχίας από όλες τις πλευρές τόσο στο εσωτερικό όσο και το εξωτερικό. Αυτό για μια στήλη με αντιθετικά, στους συγκυριακούς συρμούς, αντανακλαστικά και βασική πυξίδα τις αρχές του συμπεριφορισμού που αναπτύσσει το ανθρώπινο είδος κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, είναι καλό σημάδι...

3) Τι θα γίνει με τα ομόλογα του παππού;..

Αξιότιμε κύριε Στούπα,

παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον τις αναλύσεις-άρθρα σας στην ιστοσελίδα του Capital.gr αλλά και στον ημερήσιο οικονομικό τύπο. Θα ήθελα μια συμβουλή, αν αυτό είναι δυνατό και κατανοώντας ότι ο χρόνος σας είναι πολύτιμος:

Τον Φεβρουάριο του 2010 αγόρασα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου 5ετούς διάρκειας (λήξεως Αυγ. 2015) ονομαστικής αξίας 170.000 ευρώ καταβάλλοντας 168.000 ευρώ. Σε περίπτωση 7ετούς "εθελοντικής" επιμήκυνσης των ομολόγων, όπως αυτή σχεδιάζεται από τους Γερμανούς τί επιλογές έχω; Πόσο "εθελοντική" θα είναι αυτή;

Σε περίπτωση που κάποιος δεν συμμετάσχει την επιμήκυνση, με τη λήξη (το 2015) θα πάρει στο ακέραιο την ονομαστική αξία των ομολόγων ή θα "τιμωρηθεί" με κάποιο τρόπο;

Πληροφοριακά, τα χρήματα αποτελούν οικονομίες από εργασία των παππούδων στη Γερμανία! Και κάτι τελευταίο: Πόσο ασφαλείς είναι οι τράπεζες στην Κύπρο για τους Έλληνες καταθέτες;

Σας ευχαριστώ προκαταβολικά,

Π.Π.

Απάντηση: Αν η εθελοντική επιμήκυνση δεν είναι αρκούντως εθελοντική, τότε αυτό θα σημαίνει πως θα έχουμε να κάνουμε με πιστωτικό γεγονός, με αποτέλεσμα να ενεργοποιηθούν τα CDS. Είναι το σενάριο που θέλουν όλοι να αποφευχθεί. Πιστεύω πως η επιμήκυνση θα είναι εθελοντική και όχι “εθελοντική” και αυτό σημαίνει πως στη λήξη τους θα μπορείτε να εισπράξετε την αξία των ομολόγων σας στον ακέραιο.

Έτσι τα χρήματα που κέρδισαν οι παππούδες με την σκληρή εργασία στη Γερμανία, θα επιστρέψουν πάλι στους δικαιούχους τους με την εγγύηση των Ευρωπαίων και δη Γερμανών φορολογουμένων.

Οι τράπεζες στη Κύπρο κατά την γνώμη μου είναι μόνο κατά τι πιο ασφαλείς από τις ελληνικές. Οι κυπριακές τράπεζες είναι εκτεθειμένες σε ελληνικά ομόλογα, αλλά και η οικονομία της Κύπρου επηρεάζεται από τις ελληνικές εξελίξεις όπως και οι οικονομίες των βορείων γειτόνων μας. Μια ελληνική κατάρρευση θα έχει αντίκτυπο στην ευρύτερη περιοχή. Η Κύπρος επιπλέον είναι εξαρτημένη και γεωπολιτικά από την στρατιωτική ισορροπία που διαμορφώνει η παρουσία της Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή.

Θα είχε ενδιαφέρον να διαβάσουμε την άποψή σας σε σχέση με όσους υποστηρίζουν πως η στάση πληρωμών είναι η πλέον ενδεδειγμένη και συμφέρουσα στάση που πρέπει να κρατήσει η χώρα, γιατί το χρέος είναι επαχθές...


Πηγή:www.capital.gr