Τα όσα διαδραματίζονται τις τελευταίες εβδομάδες στη χώρα επιβεβαιώνουν ότι, το σαθρό μοντέλο της μεταπολίτευσης οδεύει προς την αυτοκαταστροφή του.
Με άρθρο μου στην Karystiapress στις 20/06/2011 είχα προειδοποιήσει ότι «το τέλος μίας εποχής προκύπτει από τα ίδια τα γεγονότα και τους πρωταγωνιστές τους.
Γιατί αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία αδυνατούν να αποδεχτούν την πραγματικότητα και δρουν με τα αντανακλαστικά της αυτοσυντήρησης.
Τα συγκεκριμένα αντανακλαστικά, όμως, δεν τους επιτρέπουν να πραγματοποιήσουν φυγή προς τα εμπρός, αλλά τους σπρώχνουν όλο και πιο βαθιά στον πάτο».
Και όσες φιλότιμες προσπάθειες και αν κάνουν, όσες στρατηγικές και αν μηχανεύονται, όσα τεχνάσματα και αν χρησιμοποιούν, αποτυγχάνουν, γιατί απλούστατα όλοι οι πόλεμοι εναντίον της αλήθειας είναι χαμένοι.
Το έργο που παίζεται τις τελευταίες ημέρες - με πρωταγωνιστές, κομπάρσους, μαριονέτες και Ιφιγένειες - έχει μεταφερθεί από τα πεδία της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας σε αυτό της δικαστικής, η οποία χρησιμοποιείται με αδίστακτο τρόπο ως μακρά χείρα βοηθείας των καθεστωτικών. Και δεν είναι μόνο οι αποκαλύψεις των οικονομικών εισαγγελέων, κ.κ. Γρηγόρη Πεπόνη και Σπύρου Μουζακίτη, που συνταράσσει συθέμελα το σύστημα, αλλά και η βιαστική, χωρίς σοβαρή αιτιολόγηση, απόφαση προφυλάκισης του ηγούμενου Εφραίμ.
Παραμονή Χριστουγέννων ο ηγούμενος της Μονής Βατοπεδίου κρίνεται προφυλακιστέος και οδηγείται στον Κορυδαλλό, με το έωλο επιχείρημα ότι είναι «άτομο με ροπή στην εγκληματικότητα».
Η ανακρίτρια κα Καλού, μάλιστα, έκρινε ότι ο ηγούμενος δεν πρέπει να προφυλακιστεί επειδή είναι ύποπτος φυγής, αλλά γιατί μπορεί να τελέσει και άλλα αδικήματα.
«Είναι επικίνδυνος λόγω ικανοτήτων και διασυνδέσεων», συγκεκριμένα. Και αν πράγματι ένας ηγούμενος έχει ροπή προς την εγκληματικότητα και πρέπει να προφυλακιστεί για να μην διαπράξει και άλλα αδικήματα, τι θα έπρεπε να είχε γίνει με όλους αυτούς που αποδεδειγμένα διασπάθισαν δημόσιο χρήμα, παραδέχτηκαν δημοσίως ότι χρηματίστηκαν, στάθηκαν τροχοπέδη σε διεθνείς επικερδείς συμφωνίες της χώρας (δες Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη), οδήγησαν τη χώρα στο γκρεμό και έστειλαν έναν ολόκληρο λαό στα κάτεργα;
Η δικαστική εξουσία - βασικός πυλώνας του δημοκρατικού μας πολιτεύματος - παραμένει ανεξάρτητη ή λειτουργεί καθ' υπαγόρευση της εκτελεστικής εξουσίας, όπως άλλωστε υπογράμμισαν οι δύο οικονομικοί εισαγγελείς;
Εύλογα θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος: Μα καλά οι ηγούμενοι και οι δεσποτάδες δεν υπόκεινται στον νόμο; Σίγουρα υπόκεινται και, δίχως αμφισβήτηση, θα πρέπει να κρίνονται.
Ωστόσο, αυτή η βιασύνη και η δημιουργία μίας επίπλαστης εικόνας επιχειρεί περισσότερο να δημιουργήσει εξιλαστήρια θύματα, παρά να διαλευκάνει μία περίπλοκη υπόθεση με εθνικές και διεθνείς προεκτάσεις.
Μοιάζει περισσότερο ότι κάποιοι προσπαθούν επίμονα να κατασκευάσουν αποδιοπομπαίους τράγους, παρά να αποδώσουν δικαιοσύνη. Κάποιοι δικαστικοί λειτουργοί μετατρέπονται, οικειοθελώς ή υπό ασφυκτικές πιέσεις, σε μαριονέτες εκείνων που προσπαθούν αγωνιωδώς να θολώσουν τα νερά, ώστε να κρύψουν τις δικές τους εγκληματικές αμαρτίες. Θυσιάζουν στο βωμό του λαϊκού αισθήματος Ιφιγένειες, καθοδηγούμενοι από το ένστικτο αυτοσυντήρησης.
Και ενώ όλοι περίμεναν ότι η προφυλάκιση του Εφραίμ θα μονοπωλούσε το ενδιαφέρον του κοινού για μεγάλο χρονικό διάστημα, ξαφνικά ο άγνωστος Χ της ιστορίας έκανε την εμφάνιση του.
Η επιστολή παραίτησης των δύο οικονομικών εισαγγελέων, Γρηγόρη Πεπόνη και Σπύρου Μουζακίτη, και τα όσα δήλωσαν έπεσε σαν βόμβα μεγατόνων, για να προσθέσει άλλη μία ψηφίδα αναξιοπιστίας στους αποσαθρωμένους θεσμούς. Γιατί, κακά τα ψέματα, δεν είναι μόνο η νομοθετική και εκτελεστική εξουσία που έχουν σαπίσει, αλλά και η δικαστική.
Το μείζον, όμως, που προκύπτει από αυτή την αιφνίδια κίνηση παραίτησης είναι ότι συμπληρώνει το πάζλ της απόκρυψης και της κατασκευής ενόχων.
Αφήνει αποχρώσες ενδείξεις ότι ο Εφραίμ γίνεται κολυμβήθρα του Σιλωάμ για το ξέπλυμα της ντροπής μέρους της πολιτικής ελίτ.
Τα όσα δήλωσαν ή διέρρευσαν οι κ.κ. Πεπόνης και Μουζακίτης είναι πρωτόγνωρα για μία συντεταγμένη πολιτεία.
Στην επιστολή παραίτησης τους προς τον αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, κ. Νίκο Παντελή, προβαίνουν σε καταγγελίες περί παρεμβάσεων στο έργο τους από κορυφαία πολιτικά πρόσωπα.
Ποιες είναι, όμως, οι υποθέσεις που χειρίζονται οι δύο οικονομικοί εισαγγελείς και ποιοι είναι αυτοί που τους απαγορεύουν ή τους υπαγορεύουν, όπως δήλωσαν οι ίδιοι, πράγματα; Για να φτάσουμε στην άκρη του νήματος πρέπει να εξετάσουμε τις υποθέσεις με τις οποίες ασχολούνται οι δύο δικαστικοί λειτουργοί.
Συγκεκριμένα, οι σημαντικότερες εξ' αυτών είναι οι εξής:
1) Η λίστα των 14.700 μεγαλοοφειλετών του δημοσίου. Οι οικονομικοί εισαγγελείς άφησαν να εννοηθεί ότι πιέστηκαν, ώστε να μην διερευνήσουν όλες αυτές τις υποθέσεις. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο κ. Πεπόνης απείλησε ακόμη και με την επιβολή κυρώσεων, ώστε να του αποστείλει το υπουργείο Οικονομικών την περιβόητη λίστα.
2) Τον τρόπο δανειοδότησης των κομμάτων, τα οποία έθεταν ως εγγύηση την κρατική επιχορήγηση.
3) Την παραίτηση του γ.γ. Οικονομικών, Διομήδη Σπινέλλη, και τα όσα είπε δημοσίως για τη φοροδιαφυγή και τους σάπιους μηχανισμούς.
4) Τις καταγγελίες της κας Φωτεινής Γεωργαντά, μέλος της ΕΛΣΤΑΤ, περί διόγκωσης του αναθεωρημένου ελλείμματος του 2009, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι για την επιβολή σκληρών μέτρων.
5) Το ενδιαφέρον των δύο οικονομικών εισαγγελέων είχαν, επίσης, κεντρίσει η υπόθεση της Proton Bank, το θέμα της ΕΡΤ και τα δικαιώματα του Champions League, και οι χρηματοδοτήσεις από τις τράπεζες του τηλεοπτικού καναλιού Alter.
6) Τέλος, οι κ.κ. Πεπονής και Μουζακίτης ερευνούσαν υποθέσεις ασφάλιστρων κινδύνων των ελληνικών ομολόγων, καθώς και καταγγελίες που αφορούν τη συμμετοχή σε υπεράκτια εταιρεία του αδερφού του τέως πρωθυπουργού, Νίκο Παπανδρέου, που κατηγορείται ότι εμπλέκεται με τα CDS. Δηλαδή, ερευνούσαν την καταγγελία που φέρει τον αδερφό του τέως πρωθυπουργού να έχει ποντάρει στη χρεοκοπία της Ελλάδας.
Όλα τα παραπάνω είναι τόσο σοβαρά και έχουν τέτοια βαρύτητα που δεν μπορούν να αιωρούνται.
Οι δύο οικονομικοί εισαγγελείς πρέπει να μιλήσουν με συγκεκριμένα στοιχεία και να πουν από ποιους τους ασκήθηκαν πιέσεις, για ποιες υποθέσεις και προς όφελος ποιων προσώπων.
Ο υπουργός Δικαιοσύνης εάν είχε έστω ίχνος αξιοπρέπειας, έπρεπε ήδη να είχε παραιτηθεί, μετά τα όσα ακούγονται από τους δικαστικούς λειτουργούς φόρα παρτίδα στα ΜΜΕ.
Το μεγάλο μας τσίρκο κατέρρευσε! Η ιστορική ευθύνη δεν μπορεί να ξεπλυθεί σε καμία κολυμβήθρα του Σιλωάμ, πόσο μάλλον να διασωθεί το υπάρχον σύστημα εξουσίας.
Ως έσχατη υπηρεσία οφείλουν να μην οδηγήσουν σε νέο διχασμό την ελληνική κοινωνία.
Κρίνεται περισσότερο αναγκαίο από ποτέ, μετά την ολοκλήρωση του PSI, να προχωρήσουμε άμεσα σε Συντακτική Εθνοσυνέλευση, που θα κηρύξει την έναρξη της Δ' Ελληνικής Δημοκρατίας.
Τα ζητούμενα του νέου Συντάγματος πρέπει να είναι: α) ο καθορισμός των κανόνων του παιχνιδιού από την αρχή, με περισσότερη διαφάνεια και ουσιαστικό έλεγχο, β) η ουσιαστική διάκριση των τριών εξουσιών -νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική - δίχως υπόγειες διαδρομές και καπελώματα, και γ) η εγκαθίδρυση ισχυρών ανεξάρτητων θεσμών, που θα διέπονται από αίσθημα ευθύνης προς το σύνολο και όχι από υποχρέωση παροχής υπηρεσιών προς εκείνους πους τους ανέδειξαν.

Γιάννης Μανώλης - υπ. δρ. Πανεπιστημίου Αθηνών.