Ένα πλήθος από μύθους προσπαθεί να εξηγήσει και να εξυμνήσει την φύση της περιοχής.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η περιοχές της Όχης, του Καβοντόρο και της Καρύστου, είναι αντίστοιχα συνδεδεμένες με τρείς Θεότητες: την Ήρα, τον Ποσειδώνα και τον Απόλλωνα.

Από την Δευκαλίωνα και την Πύρρα που κατέφυγαν στην Αιδηψό, μέχρι τον ιδιο τον Ηρακλή, τον
Κένταυρο Νέσσο και ολους τους Θεούς του Ολύμπου.

Η Ευβοια είναι η αγαπημένη περιοχή του Φωτοδότη Σεληναίου Απόλλωνα. 

Προς τιμή του Βορείου ανέμου γινόταν μια γιορτή-Τελετή, οπου ψαλλόταν πάνω από βωμό ενας ύμνος για να κοπάσει ο άνεμος.

Επίσης στην μυθολογία είναι γνωστός ο εκατόγχειρας Βριάρεως, που αντιπροσώπευε τις θύελλες και τις τρικυμίες, εξουσίαζε τα κύματα, τους αίγες και ειχε σχέση με την περιοχή της Καρύστου, που ονομαζόταν Αιγαία. 

Τί είναι τα Δρακόσπιτα

Δρακόσπιτα ή Σέντια των δράκων, είναι οι κατοικίες εκείνων των υπερφυσικών όντων που έχουν διασωθεί στην λαϊκή παράδοση 

Η λέξη Δράκος, σημαίνει αυτός με το δυνατό, διαπεραστικό και επιβλητικό βλέμμα.

Ο Δράκος είναι ένα ένα ον που συναντάται στην παγκόσμια Μυθολογία και παίρνει διαφορετικές υπερφυσικές μορφές, όπως, ανθρωπόμορφοι γίγαντες, ακόμη και φτερωτά φίδια.

Οι Δράκοι κατέχουν μεγάλες δυνάμεις, τόσο φυσικές όσο και πιο λεπτές και Πνευματικές.

Είναι φύλακες πολλές φορές μεγάλων θησαυρών και των μυστικών της ζωής, του θανάτου, αλλά και της αθανασίας.

Επίσης σαν μεγάλοι Δράκοι αναφέρονται και πολλοί Σοφοί της Ανθρωπότητας.

Στην Ν.Ευβοια εχουμε λοιπόν το πιο σημαντικό καταρχήν Δρακόσπιτο της Όχης, από άποψη της πιο τέλειας κατασκευής και σε σχέση με την απρόσιτη τοποθεσία οπου χτίστηκε, στην κορυφή του βουνού της Καρύστου, ανάμεσα σε ένα βραχώδες άγριο τοπίο, που σε καμιά περίπτωση δεν ενδικνύεται για κατοικία.

Το αρχαίο αυτό ορθογώνιο κτίσμα με διαστάσεις 4,85 μ. Χ 9,80μ. είναι κατασκευασμένο από τεράστιους ογκόλιθους χωρίς συνδετικό κονίαμα.
Η είσοδος είναι στην μεγάλη πλευρά, με το υπερθυρο λιθάρι να εχει διαστάσεις 4,00 Χ 2,05μ. και οι τοίχοι είναι τόσο χοντροί που φτάνουν το 1,40μ.

Επίσης πολύ χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος κατασκευής της στέγης, που λέγεται εκφορικός και συναντάται πολύ σπάνια, όπως στην Δήλο, (Κίνθος), στις σύραγγες της Τίρυνθας, η κεκλιμένη κατάβαση προς την Περσία κρήνη των Μυκηνών και η Μυκηναϊκή γέφυρα στο δρόμο που οδηγεί από το Ναύπλιο στην Επίδαυρο.

Σε αρχαίες επίσης κατασκευές στην Ιρλανδία και στην Ιταλία.

Εκφορικός είναι ο τρόπος κατασκευής, όπου οι πέτρες της οροφής εισχωρούν εσωτερικά η μία στην άλλη και σχηματίζουν ένα κατασκεύασμα που είναι σαν κλιμακωτή κόλουρη πυραμίδα.

Τα ευρήματα είναι μια αρχαική επιγραφή που βρέθηκε μέσα στη γή και εξωτερικά του δρακόσπιτου της ΄Οχης.

Επίσης πολυάριθμα κυάθια, αγγεία, γυάλινες χάντρες και τμήματα χάλκινων αγγείων.

Ετσι τα ευρήματα και οι αναφορές κάποιων ερευνητών ότι υπήρχε στο εσωτερικό του κάποιος βωμός για τα αφιερώματα και κάποιο άγαλμα θεότητας, (πολύ πιθανόν γυναικείας θεότητας), δείχνουν ότι πράγματι η χρήση του ήταν αυτή.

Από την άλλη δεν μπορούμε να δεχτούμε, ότι τέτοιες μεγαλιθικές κατασκευές, χρησίμευαν απλώς σαν κατοικίες των λατόμων της περιοχής η ακόμη και σαν μάντρες για τα κοπάδια των αρχαίων κατοίκων.

Ο Hawkins, είναι αυτός που πρώτος ανακάλυψε το δρακόσπιτο της Όχης το 1797, και ο ίδιος αναφέρει πως πρόκειται για αρχαίο ναό.

Επίσης ο ερευνητής H.N. Ulrichs, μας λέει ότι το δρακόσπιτο αυτό ήταν ναός της Τελείας ΄Ηρας.

Αυτό στηρίζεται τόσο στον ίδιο τον Παυσανία όσο και του σχολιαστή του Θεόκλιτου, σύμφωνα με το ότι οι Δρύοπες της Ερμιόνης λάτρευαν εκεί τον Δία και την Ήρα.

Σύμφωνα λοιπόν με τους πιο πολλούς ερευνητές η χρήση του δρακόσπιτου αυτού ήταν ενας λατρευτικός χώρος, ιερός, ενας ναός όπου και γίνονταν προσφορές-θυσίες στις αρχαίες θεότητες.

Δεν γνωρίζουμε πάντως τον χρόνο που αυτό χτίστηκε και το ποιοι ήταν οι κατασκευαστές του.

Αυτή η χρονολόγηση που δίνεται είναι σύμφωνα με τις ομοιότητες με παρόμοια ευρήματα, όπως των Μυκηνών .

Ετσι υπάρχει η υπόθεση για τα μέσα της δεύτερης χιλιετηρίδας, αν και μερικοί ερευνητές πάνε πιο πίσω στο χρόνο, με αποτέλεσμα να φτάνουμε σε χρονολογίες, που δεν γνωρίζουμε τουλάχιστον ιστορικά την ανάπτυξη γνωστών Πολιτισμών.

Συνεχίζει επομένως εδώ να υπάρχει ένα αίνιγμα

Για να πάμε στο Δρακόσπιτο

Ακολουθούμε μια διαδρομή μίας ώρας με το αυτοκίνητο και άλλης μίας ώρας πεζοπορία, παίρνοντας τον δρόμο από Κάρυστο προς Καβοντόρο.

Μετά από 7 χιλιόμετρα συναντάμε το Μετόχι.

Ένα μικρό χωριό στους πρόποδες του Όρους Όχη.

Συνεχίζουμε την ανάβαση για 5 χιλιόμετρα ακόμα και μόλις φτάσουμε στο πρώτο ύψωμα βγαίνουμε από τον κεντρικό δρόμο στρίβοντας αριστερά.

Από εκεί αρχίζουμε την ανάβαση προς την κορφή της Όχης.

Η θέα είναι καταπληκτική σε όλη την διάρκεια της διαδρομής, η οποία σταματάει σε ένα μεγάλο πλάτωμα 500 μέτρα από το καταφύγιο.

Εκεί θα αφήσουμε το αυτοκίνητο και θα αρχίσει η πεζοπορία μέσα από ένα μονοπάτι με μικρά σημάδια.
Το πρώτο κτίσμα που συναντάμε είναι στο τέλος περίπου της πεζοπορίας, η εκκλησία του προφήτη Ηλία και λίγα μέτρα πιο πέρα η έκπληξη είναι μοναδική την στιγμή που αντικρίζεις το Δρακόσπιτο.

Ο Μύθος....

Με το Δρακόσπιτο της Όχης, καθώς και με αυτό στα Ρούκλια συνδέεται ένας μύθος.
Ο δράκος από το δρακόσπιτό του στον Προφήτη Ηλία της Όχης επισκεπτόταν κάθε βράδυ με το άλογό του μια κοπέλα κοντά στα Ρούκλια.

Η κοπέλα θέλοντας να απαλλαγεί από το Δράκο και γνωρίζοντας ότι το μόνο πράγμα που εκείνος φοβόταν ήταν το άγριο σκυλί του αδερφού της κατέστρωσε το σχέδιο: κάθε βράδυ ο δράκος φόρτωνε στο άλογό του τόσο κριθάρι όσο για να φτάσει μέχρι τα ξημερώματα που έφευγε.

Η κοπέλα ένα βράδυ έριξε άμμο μες το κριθάρι, έτσι ώστε ν' αργήσει το ζώο να τελειώσει την τροφή του.

Ο δράκος δεν κατάλαβε ότι πέρασε η ώρα και τον πρόλαβε ο αδελφός της κοπέλας με το σκυλί.

Τότε ο δράκος πετάχτηκε από τη στέγη, καβάλησε το άλογο, αλλά το σκυλί τον κυνήγησε μέχρι την κορυφή του Προφήτη Ηλία.

Ο δράκος δεν πρόφτασε ν' ανοίξει την πόρτα και πήδηξε πάνω στη στέγη.

Μάλιστα λέγεται ότι το πάτημά του φαίνεται σε μια μεγάλη πέτρα της στέγης, καθώς επίσης και ότι η πέτρα την οποία σήκωσε για να μπει μέσα άφησε ένα κενό το οποίο υπάρχει και σήμερα.

Μια παραλλαγή του θρύλου αναφέρει ότι ο δράκος, τρέχοντας για να ξεφύγει από το σκυλί, έφτασε σ' ένα λαγούμι που είχε φτιάξει ο ίδιος και το οποίο οδηγούσε στο σπίτι του στην κορυφή.

Λίγο πριν μπει στην τρύπα τον πρόλαβε το σκυλί.

Ο δράκος άρχισε να φωνάζει και να καλεί σε βοήθεια την αδερφή του από τη Ρούμελη.

Εκείνη έτρεξε και βγήκε στο περιγιάλι του Φυγιά στο Μαρμάρι, κρατώντας στην αγκαλιά της το παιδί της.
Επειδή όμως την εμπόδιζε, ακούμπησε την κούνια του, που ήταν από μάρμαρο, στο έδαφος.

Από τη μαρμάρινη κούνια το μέρος εκεί ονομάστηκε από τότε Μαρμάρι.

Όταν έφτασε βρήκε τον αδερφό της που ξεψυχούσε.

Τον έθαψε εκεί και έβαλε πάνω στον τάφο του δύο μεγάλες πέτρες.