Φατριασμοί, διαβολές, κακογλωσσιές, διαμάχες καφενόβιες και βαρύ – μαγκήτικες, μικρόψυχες, αντιζηλίες, φαβοριτισμοί, ιδιοτέλεια, καριερισμός, ψεύδη, κουτοπονηριές, έλλειψη γνώσεων, ψευτιές και απατεωνιές για υποτιθέμενα πτυχία και μεταπτυχιακά, μεγαλοϊδεατισμός, μικροσυμφεροντισμός, εγωισμός, ξερολίαση. Αυτά και πολλά άλλα είναι τα ελαττώματα των ελληνικών πολιτικών που υποψιαζόμασταν, αλλά αποκαλύφθηκαν σε πλήρη μεγαλείο τα χρόνια της κρίσης. Ενώ ο δικός μας εγχώριος Τιτανικός προσκρούει πάνω στο παγόβουνο του διεθνούς κέρδους και αναλγησίας, του δίκαιου του ισχυρού και του κοντόφθαλμου «ζήσε κι άσε τους άλλους να πεθάνουν», οι δικοί μας νάνοι πολιτικοί, στη σκιά παλαιών γιγάντων, αδυνατούν να συμφωνήσουν και στο παραμικρό, μιμούνται ο ένας πολιτικός σχηματισμός τα σουσούμια του άλλου, συμφιλιώνονται οι αντίπαλοι, αδιαφορούν για το τώρα ενός λαού, που αργοπεθαίνει προδομένος από πολλά «μαζί τα φάγαμε», μιζαδόρους και κατόχους off sore σε εξωτικούς τόπους.
Γράφει η Αλεξάνδρα Τσόλκα
Χωρίς τσίπα, συναίσθηση, ενοχές, όλοι αυτοί που για δεκαετίες, απ την μεταπολίτευση μέχρι εδώ, υποθήκευσαν το μέλλον των Ελλήνων που τους πίστεψαν, έχουν πολυτελή σπίτια, αυτοκίνητα πολλών κυβικών, συχνά και με ψευδείς πινακίδες για να γλιτώνουν τους φόρους, πάνε τα παιδιά τους σε ακριβά σχολεία, διακοπές πολύμηνες και μες στη χλιδή, ντύνονται με φίρμες, «σουρ μεζουρ» και πανάκριβα. Και όλα αυτά μες στα μούτρα ενός λαού που στενάζει αποκαμωμένος, κοροϊδεμένος, σχεδόν ξέπνοος.
Και ενώ Πάσχα με κοτόπουλο στο τσακίρ κέφι, ετοιμαζόμαστε να κάνουμε οι Έλληνες, που μάθαμε να επιβιώνουν με τα κάπιταλ κοντρόλ, μιας και ούτως ή άλλως 400 ευρώ δεν έχουμε για να βγάλουμε κάθε εβδομάδα, αλλά όλο το μήνα. Μάθαμε να επιβιώνουμε με τα κομμένα τηλέφωνα και τους διακανονισμούς σε εφορία, ΦΠΑ, ΔΕΗ, τράπεζες, ταμεία και με τον ΕΝΦΙΑ, τα τέλη κυκλοφορίας, τις αυξημένες ασφάλειες, τα πανάκριβα σουπερ μάρκετ, τα παμπάλαια μας μας ρούχα.
Κλειστές επιχειρήσεις, οι εργαζόμενοι στο έλεος της αυθαιρεσίας ανεξέλεγκτων αφεντικών, μπλοκάκια, καθυστερήσεις αλλά καταβολές ΦΠΑ απ τους εργαζόμενους και φορολογίες, απολύσεις και εκβιασμοί, μειώσεις συντάξεων που ζουν από μια τουλάχιστον δυο οικογένειες και τρεις γενιές Ελλήνων. Χωρίς υγεία, χωρίς φάρμακα, με μια παιδεία αφημένη στις πλάτες των δασκάλων, που αν έχεις συνδικαλιστική δράση παίρνεις περισσότερα μόρια για διευθυντικές θέσεις, απ ότι αν έχεις διδακτορικό! Και μέσα σ αυτά όλα, κύριο μέλημα υπήρξε το να μη πειραχτούν οι βουλευτικές συντάξεις. Γιατί κύριοι τόση αδικία; Γιατί πανηγυρίζετε όπως οι προηγούμενοι με το χάρτινο «πλεόνασμα» και το saxes story, ενώ μας φορολογήσατε και τον ιδρώτα που χύνουμε δουλεύοντας; Πως μας επιβάλλετε εμάς όχι θυσίες απλά, αλλά μας εκτελείται καθημερινά, αργά και βασανιστικά και οι ίδιοι δεν είστε διατεθειμένοι να κάνετε καμία; Πως μιλάτε στο όνομα μας έχοντας τη παχυλή βεβαιότητα της καρτών και χρημάτων σας; Πως κάνετε προκλητικά πως κόπτεστε για τη τύχη μας, όταν κοιτάτε μόνο την πάρτι σας;…
… Αναλύσεις πολιτικές και περισπούδαστες αδυνατώ να κάνω. Επίσης να ξελαρυγγιάζομαι ή να βγάζουν κάλους τα δάχτυλα μου για να γράφω υπέρ του ενός ή του άλλου κόμματος. Δεν έκανα το διαπλεκόμενο και καλοπληρωμένο από διάφορα γραφεία πολιτικό ρεπορτάζ, με γνωριμίες και κοληταρηλικία. Και δεν είχα και ανάγκη και ας έμεινα στο «ασόβαρο» αλλά πολύ πιο τίμιο, τρισκατάρατο κατά τα άλλα life style, μιας και κατηγοριοποιούμε την ποιότητα με το είδος σ αυτή τη χώρα. Όμως, ξέρω πως οι Έλληνες ψήφισαν τη κυβέρνηση για να διαχειριστεί τα μνημόνια, ως έχοντες πρότερο έντιμο βίο. Τα στελέχη της δεν είχαν σπίτια στο Ψυχικό, στη Φιλοθέη, στην Εκάλη και στο Κεφαλάρι. Δεν είχαν όλοι τους κάτι εκατομμυριάκια που μπαινοβγήκαν στη χώρα, αδικημένοι πάντα όταν τους υποψιάζονταν άλλοι, ως υπεράνω νόμου και ηθικής. Δεν ήταν από «τζάκια», με χρήματα, καλά σχολεία και εκλογικές περιφέρειες – φέουδα. Δεν μιλούσαν στους πολίτες ξινίζοντας λες και μυρίζουν και ανυπομονώντας, μη βλέποντας την ώρα να ξεπετάξουν τον «κοσμάκη» άλλωστε, όπως το αποκαλούσαν οι προκάτοχοι τους. Δεν ήταν διορισμένοι σε μεγάλες θέσεις, τεράστιων επιχειρήσεων, χωρίς αξιοκρατία και διαφάνεια, ενώ άτομα με καλυτέρους τίτλους σπουδών δουλεύουν ντιλίβερι και εποχιακοί σερβιτόροι στα νησιά. Δεν ήταν αυτή η κυβέρνηση που ξεπούλησε αμοραλιστικά, κυνικά κάθε μέλλον εις το όνομα της ευδαιμονίας μιας κάστας εκλεκτών, συμμαχώντας ακόμα και με το διάβολο – αντίπαλο, για τη διατήρηση της εξουσίας και των προνομίων…
Αυτή είναι η αλήθεια όμως, λαϊκά και χωρίς αναλύσεις πολιτικής επιστήμης γιατί βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι οι άλλοι όλοι στην εξουσία. Όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να πηγαίνει στα χνάρια των προηγούμενων. Να μας μιλεί για «νίκες», όταν όχι μόνο δεν είναι «Πύρριες» άλλα είναι και φανταστικές. Όταν μας αντιμετωπίζει κι αυτός σαν νούμερα και στατιστικές. Όταν δεν πειράζει τα προνόμια των βουλευτών και τις συντάξεις τους. Όταν η απονομή δικαιοσύνης μένει στο να βγαίνει ο Ρουπακιάς από τη φυλακή, από αφεντικά στα ΜΜΕ να είναι ένοχος μόνο ένας και από πολιτικούς ο Άκης Τσοχατζόπουλος και όλοι οι άλλοι περιστεράκια άσπιλα… Για την τιμή και μόνο της Αριστεράς, έπρεπαν άλλοι χειρισμοί. Για την μνήμη όχι μόνο εκείνων στην Καισαριανής που πήγε ο πρωθυπουργός επίσημα μόλις εκλέχτηκε, άλλα όλων όσοι αγωνιστήκαν για ψωμί, παιδεία, ελευθερία σ αυτόν τον τόπο. Γιατί και εσείς όλοι που σήμερα είστε υπουργοί, πείτε μας που δουλέψατε εκτός απ την Κουμουνδούρου, παλιοί σύντροφοι, για να δούμε με ποιο μετρό υπολογίζετε την δική μας αιμορραγία…
Και όπως έλεγε ο άγιος ποιητής Μανόλης Αναγνώστακης, ένας «επίλογος» για όλους μας:
«Κι ὄχι αὐταπάτες προπαντός.
Τὸ πολὺ πολὺ νὰ τοὺς ἐκλάβεις σὰ δυὸ θαμποὺς
προβολεῖς μὲς στὴν ὁμίχλη
Σὰν ἕνα δελτάριο σὲ φίλους ποὺ λείπουν
μὲ τὴ μοναδικὴ λέξη: ζῶ.
Τὸ πολὺ πολὺ νὰ τοὺς ἐκλάβεις σὰ δυὸ θαμποὺς
προβολεῖς μὲς στὴν ὁμίχλη
Σὰν ἕνα δελτάριο σὲ φίλους ποὺ λείπουν
μὲ τὴ μοναδικὴ λέξη: ζῶ.
«Γιατὶ» ὅπως πολὺ σωστὰ εἶπε κάποτε κι ὁ φίλος μου ὁ Τίτος,
«κανένας στίχος σήμερα δὲν κινητοποιεῖ τὶς μᾶζες
κανένας στίχος σήμερα δὲν ἀνατρέπει καθεστῶτα.»
«κανένας στίχος σήμερα δὲν κινητοποιεῖ τὶς μᾶζες
κανένας στίχος σήμερα δὲν ἀνατρέπει καθεστῶτα.»
Ἔστω.
Ἀνάπηρος, δεῖξε τὰ χέρια σου. Κρῖνε γιὰ νὰ κριθεῖς…».
Ἀνάπηρος, δεῖξε τὰ χέρια σου. Κρῖνε γιὰ νὰ κριθεῖς…».
Τα πολυτελή αυτοκίνητα των εθνοπατέρων μας-ανάμεσά τους η Πόρσε του βουλευτή της Ενωσης Κεντρώων που κοροιδεύει τους ψηφοφόρυς του ότι δήθεν την πούλησε και ο Λεβέντης δεν του ξηλώνει τα γαλόνια. Η φωτό είναι του Βηματοδότη που απεκάλυψε το θέμα.
